" ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: 37 χρόνια μετά"

17 Νοέμβρη 1973

Μια μέρα που σημάδεψε την ιστορία της χώρας μας βάφοντας με αίμα τους τοίχους του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. Μια έκρηξη ελευθερίας της φοιτητικής νεολαίας που πρόταξαν τα στήθη τους μπροστά στο τανκ της Χούντας που χωρίς έλεος πάτησε με τις ερπύστριες τα νεανικά κορμιά των φοιτητών που αντιτάχθηκαν στη Δικτατορία. 

    Η 17 Νοέμβρη ήταν μια μέρα εξέγερσης. Ήταν η μεγαλύτερη προσπάθεια ανατροπής της Χούντας. Ήταν η απαίτηση για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειάς μας, η προσπάθεια να λειτουργήσουν και πάλι στοιχειώδεις κανόνες της δημοκρατικής ζωής μας. Αυτή τη 17 Νοέμβρη τιμούμε  σήμερα .Τιμούμε  τη  μέρα που χιλιάδες  φοιτητές  κατέλαβαν το Πολυτεχνείο  προβάλλοντας  αντιδικτατορικά , αντικυβερνητικά συνθήματα. Τη  μέρα  αυτή  που ο λαός βρήκε  την  ευκαιρία  να  εκφράσει κι  αυτός  τα  αντιδικτατορικά του αισθήματα  υποστηρίζοντας τη  διαμαρτυρία των  φοιτητών  και μετατρέποντας την  κατάληψη  σε  αυθόρμητη  λαϊκή  εξέγερση.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ… και θα ζει πάντα στη μνήμη μας όσο κι αν χρόνο με το χρόνο οι εκδηλώσεις λιγοστεύουν και η καθιερωμένη επετειακή πορεία γίνεται όλο και μικρότερη.

" Τι έγραφαν οι εφημερίδες...

"ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"

     (ποίημα ανώνυμου ποιητή , αφιερωμένο στους σκοτωμένους του Πολυτεχνείου.)

    Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
    δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
    για την ειρήνη και για το δίκιο.
    Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
    τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
    Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες
    μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.

    Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά
    στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
    Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι
    για να γκρεμίζει την αδικία.
    Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
    ούτε στιγμή να ξεχαστείς.

    Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
    Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
    αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
    στη δίνη του πολέμου,
    έτσι και σταματήσεις
    για μια στιγμή να ονειρευτείς .
    εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
    θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
    Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
    αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

    Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
    μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
    για να ζήσουν οι άλλοι.
    Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
    ένα οποιοδήποτε πρωινό.
    Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
    θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
    μπρος στα ντουφέκια!